Pagina's

woensdag 23 mei 2018

Workshop De Ransel in De Palingbeek

Dinsdag vertrokken voor de middag richting Bezoekerscentrum De Palingbeek in Ieper-Zillebeke. Eens aangekomen aten we onze picknick op. 


 Daar leerden we het heel wat bij over bomen en boomstronken.
















 




Om 13u stond onze gids ons op te wachten om aan de workshop 'De Ransel in het spoor van soldaat Walter Stokes' te beginnen. 







Walter Stokes was een jonge soldaat die naar de oorlog trok. Op basis van een aantal brieven die we tijdens elke stop horen, komen we zijn verhaal te weten. 

Aan de eerste stop namen we een kijkje in de ransel. 
Dit is een ander woord voor soldatenknapzak.

Daarin zat een schop. Dit werd gebruikt om te graven, maar ook als wapen.



Er zat ook een drinkfles, zakdoek, make-up en gegevenskaart.





Het gebied waarop we staan waren vroeger allemaal loopgraven. Aan de hand van een foto konden we zien hoe het er vroeger uitzag.








Onze tweede stop lag wat lager. Daar was vroeger een veldhospitaal waar gewonden soldaten werden verzorgd. Aan de muren kan je nog de inslagen van granaten zien.






Onze derde stop lag op de heuvel. Van hieruit hadden ze een goed zicht en konden ze de vijand al van ver zien afkomen. 

De vierde stop schonk ons een uitzicht over Niemandsland. Daar staat momenteel de prachtige tentoonstelling van Koen Van Mechelen die zegt dat alles begint vanuit een ei.



De beeldjes staan in de vorm van hoe de wereld ontstaan is.

Langs het bos gingen we naar de site met de beeldjes. In het bos stonden verschillende houten megafonen. Je hoort er gedichten in die voorgelezen worden door bekende Vlamingen. Ga er gerust even in liggen.







Hier zie je alle dogtags (of naamplaatjes) van alle soldaten waarvan ze de naam wisten. Het zijn er 600 000. 600 000 beeldjes met bijhorend plaatje voor elke soldaat. Wij zijn trotse meter of peter van één van hen.



Na de tentoonstelling worden alle dogtags in ei van het kunstwerk gegoten. De kippenpoten beschermen het ei. Dit kunstwerk blijft voor altijd in de Palingbeek staan.





Even dichterbij gaan kijken. Ergens in dit grote kunstwerk staan ook onze beeldjes. Prachtig!











Onze vijfde stop is ook ter hoogte van oude loopgraven. Door middel van het spreiden van een touw tonen we aan hoe dicht de soldaten bij de vijand zaten. Ze konden elkaar horen spreken. 







De laatste stop is op de begraafplaats. Daar liggen heel wat soldaten begraven. In het register kan je hun namen terug vinden.














 



Hier eindigt het verhaal van Walter Stokes. Als je wil weten hoe het afgelopen is, raden we je aan om zelf een kijkje te gaan nemen. Absoluut de moeite waard.



Een superleerrijke dag ! Bedankt CWxRM !